Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Σύντομος Οδηγός Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης της Εύης Μάρκου

ι είναι η διαπολιτισμική εκπαίδευση; Η διαπολιτισμική εκπαίδευση, όπως δηλώνει και το όνομα της, χρησιμοποιεί ως παιδαγωγικό εργαλείο τον διάλογο και την ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών ανάμεσα στους διάφορους πολιτισμούς και κουλτούρες που συνυπάρχουν στις τοπικές και παγκόσμιες κοινωνίες. Είναι μία προσέγγιση, η οποία έχει ως αρχή της «την αποδοχή της ετερότητας του άλλου» (Δαμανάκης, 2002: 99). Με άλλα λόγια, ο/η μαθητής/τρια μαθαίνει να εκτιμά τον πλούτο και την ομορφιά των ιστοριών, των γλωσσών, των θρησκειών και των σωματικών χαρακτηριστικών που περιγράφουν μια εθνικότητα ή εθνότητα, τις οποίες αναγνωρίζει ως ισότιμες με τη δική του/της..."Περισσότερα στην πηγή  file:///C:/Users/user/Downloads/docl_35371_976207396%20(1).pdf


Η Πρόσληψη της Διαπολιτισμικής Προσέγγισης στην Ελλάδα του Μιχάλη Δαμανάκη

"Η παρούσα εργασία αποτελεί συνέχεια και επέκταση παλαιοτέρων εργασιών μου και ιδιαίτερα της εισήγησής μου στο Ζ’ Διεθνές Συνέδριο της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδας, το Νοέμβριο του 1995 στο Ρέθυμνο. Στα πλαίσια αυτής της εισήγησης που έφερε τον τίτλο «Διαπολιτισμική Αγωγή και Εκπαί- δευση στην Ελλάδα» προσπάθησα να κάνω ένα είδος καταγραφής και αποτίμησης των μέ- χρι τότε εξελίξεων - στο θεσμικό – εκπαιδευτικοπολιτικό επίπεδο, - στο επίπεδο της εκπαιδευτικής πράξης και - σε θεωρητικό επίπεδο. Στην παρούσα εργασία θα αναφερθώ στο θεσμικό πλαίσιο και στην εκπαιδευτική πράξη μόνο στο βαθμό που αυτό είναι αναγκαίο για την κατανόηση των περαιτέρω αναλύ- σεών μου που εστιάζουν στον λόγο περί διαπολιτισμικής αγωγής και εκπαίδευσης στην Ελ- λάδα. Συγχρόνως, όμως, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τις θεωρητικές παιδαγωγικές κατευθύνσεις που δεν έχουν ακόμη συζητηθεί στην Ελλάδα, αλλά που αναπόφευκτα θα συ- ζητηθούν στο άμεσο μέλλον, μιας και η μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας σε πολυπολιτι- σμική φαίνεται να εδραιώνεται..."Περισσότερα στην πηγή:file:///C:/Users/user/Downloads/%C3%87_%C3%90%C3%B1%C3%BC%C3%B3%C3%AB%C3%A7%C3%B8%C3%A7_%C3%B4%C3%A7%C3%B2_%C3%84%C3%A9%C3%A1%C3%B0%C3%AF%C3%AB%C3%A9%C3%B4%C3%A9%C3%B3%C3%AC%C3%A9%C3%AA%C3%9E%C3%B2_%C3%90%C3%B1%C3%AF%C3%B3%C3%9D%C3%A3%C3%A3%C3%A9%C3%B3%C3%A7%C3%B2.pdf 

Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Μετανάστευση – Διαχείριση Συγκρούσεων και Παιδαγωγική της Δημοκρατίας

14o Διεθνές Συνέδριο Βόλος, 13-15 Μαΐου 2011-Πρακτικά,Τόμος 1
"Μετά από 13 χρόνια οργάνωσης του συνεδρίου φαίνεται ότι η προβληματική πάνω στο θέμα είναι ανεξάντλητη. Καθώς στόχος του συνεδρίου δεν είναι μόνο να δώσει ένα βήμα σε νέους και καταξιωμένους επιστήμονες, αλλά παράλληλα να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο χώρο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, κρίθηκε σκόπιμο να διαφοροποιηθεί κατά πολύ τόσο ο τίτλος του συνεδρίου όσο και κάποιες από τις θεματικές του. Αυτό συμβαίνει γιατί τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται ραγδαίες εξελίξεις στο χώρο της μετανάστευσης και των συγκρούσεων που αυτή προκαλεί, στο βαθμό μάλιστα που να σχετίζονται αρκετές φορές και με την ίδια την ύπαρξη και εφαρμογή της δημοκρατίας, μιας λέξης που αναφέρεται σπάνια στον δημόσιο διάλογο για την παράνομη μετανάστευση και πρέπει να επανεξεταστεί σε σχέση με τον ορισμό της ταυτότητας και της αξίας των ανθρώπων. Εδώ μάλιστα δεν πρέπει να γίνει απολύτως καμία έκπτωση διότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να είναι σεβαστά στη διαφορετικότητά τους, με βάση τις αρχές της ισοπολιτείας και πάντοτε στο πλαίσιο σεβασμού της έννομης τάξης κάθε χώρας προορισμού. Άλλωστε ο βαθμός ουσιαστικού σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια χώρα αντικατοπτρίζει και το επίπεδο δημοκρατίας της...Παντελής Γεωργογιάννης
Περισσότερα στην σελίδα/πηγή:http://www.kedek.inpatra.gr/volos1.pdf αλλά και στη σελίδα:Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Πολιτών όπου μπορεί κανείς να βρει πρακτικά συνεδρίων και προηγούμένων αλλά και επόμενων ετών:http://elppo.inpatra.gr/?page_id=1279 

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Διαπολιτισμικότητα – Διαπολιτισμική Εκπαίδευση του Γιώργου Νικολάου

"Είναι, καταρχήν, απαραίτητο να οριοθετήσουμε εννοιολογικά τη διαπολιτισμικότητα και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Κι αυτό γιατί ο όρος διαπολιτισμικότητα είναι από τους πλέον ταλαιπωρημένους, παλινδρομώντας μεταξύ πολιτισμικού οικουμενισμού και πολιτισμικής σχετικότητας, έχοντας στο μεταξύ «φλερτάρει» τόσο με την αφομοιωτική, όσο και τη διαχωριστική – πολυπολιτισμική θεώρηση. Ο πολύς κόσμος τον αντιλαμβάνεται, και ασφαλώς λανθασμένα, ως τη, με οποιονδήποτε τρόπο, ενασχόληση με τα θέματα της ετερότητας και τη διαχείριση αυτής. Ειδικά στο χώρο της εκπαίδευσης, η διαπολιτισμικότητα συνδυάζεται με την παρουσία αλλοδαπών μαθητών στα σχολεία μας και για το μέσο πολίτη της χώρα μας ο όρος παραπέμπει σχεδόν αυτονόητα στην εκπαίδευση των μαθητών αυτών. Ωστόσο, η διαπολιτισμικότητα είναι ένας από τους πολλούς τρόπους διαχείρισης της πολυπολιτισμικότητας και δε θα πρέπει να συγχέεται ούτε με την αφομοίωση, αλλά ούτε και με τον πολιτισμικό σχετικισμό. Μία αφομοιωτική πολιτική δεν δέχεται την ετερότητα ως ενδεχόμενη κατάσταση και όταν αυτή προκύπτει, το μέλημα του κράτους μέσω των ιδεολογικών και διοικητικών του μηχανισμών είναι η εξισορρόπηση του συστήματος με την ομογενοποίηση. Στον πολιτισμικό σχετικισμό, πάλι, έχουμε ακριβώς το αντίθετο: η ισότητα των πολιτισμών αποτελεί τη θεμελιώδη θέση αυτής της κατεύθυνσης. «Κάθε πολιτισμός μπορεί να αξιολογηθεί μόνο με βάση τους δικούς του προσανατολισμούς και τις αξίες του…»i και ως εκ τούτου η φροντίδα του κράτους είναι η δημιουργία και η προστασία του απαραίτητου ζωτικού χώρου για την ανάπτυξη του κάθε πολιτισμού, μέσα από έναν αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, για συνταγματικά κατοχυρωμένη ισότητα των εθνοτικών ομάδων και για ανάδειξη των ιδιαίτερων πολιτισμικών ταυτοτήτων". Περισσότερα στην πηγή:http://repository.edulll.gr/edulll/retrieve/1417/260.pdf

Η διαθεματική αξιοποίηση των αρχών της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης μέσα από το Αναλυτικό Πρόγραμμα του Δημοτικού Σχολείου Νικολάου Γ., Επίκ. Καθηγητής, Π.Τ.Δ.Ε., Παν. Ιωαννίνων

Περίληψη Το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ελλάδα, το οποίο παρατηρείται κατά την τελευταία εικοσαετία, άνοιξε και στη χώρα μας, έστω και καθυστερημένα, τον επιστημονικό διάλογο σχετικά με τα θέματα της διαπολιτισμικότητας και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Σήμερα πια, οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι το σύγχρονο σχολείο θα πρέπει να αρδεύεται από τις αρχές της διαπολιτισμικής θεωρίας, αφού ένα από τα προτάγματα για την εκπαίδευση κατά τον 21ο αιώνα είναι το «να μάθουμε να ζούμε μαζί με τους άλλους». Η διαπολιτισμική εκπαίδευση, ωστόσο, δεν είναι μία ανεξάρτητη και αυτοτελής ενότητα, η οποία θα μπορούσε να εισαχθεί ως ξεχωριστό μάθημα μέσα στο σχολικό Πρόγραμμα Σπουδών. Αντίθετα, η διεθνής βιβλιογραφία κατατάσσει τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση στην ίδια κατηγορία με άλλα γνωστικά αντικείμενα, όπως για παράδειγμα την Εκπαίδευση για την Ειρήνη, την Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, τα οποία αντί να αποτελούν ανεξάρτητα μαθήματα, μπορούν να τέμνουν εγκάρσια το Πρόγραμμα Σπουδών. Με τον τρόπο αυτό, μάλιστα, οι έννοιες που εμπεριέχονται σ’ αυτές τις γνωστικές περιοχές γίνονται καλύτερα αντιληπτές από τους μαθητές. Ίσως είναι μία ευτυχής συγκυρία το γεγονός ότι το ελληνικό Δημοτικό Σχολείο έχει μπει, κατά τα τελευταία χρόνια, σε μία διαδικασία αλλαγής των παραδοσιακών Προγραμμάτων Σπουδών, με στόχο την αξιοποίηση της διαθεματικής διδακτικής προσέγγισης των διαφόρων γνωστικών αντικειμένων και μαθημάτων. Η διαθεματική προσέγγιση είναι ο προνομιακός τρόπος εισαγωγής των διαπολιτισμικών αρχών και εννοιών στο σχολικό Πρόγραμμα Σπουδών. Δεν είναι, όμως, και ο πιο εύκολος. Απαιτείται θεωρητική γνώση και πρακτική εξοικείωση των εκπαιδευτικών με τη νέα φιλοσοφία και τις μεθοδολογικές της απαιτήσεις. Στην κατεύθυνση αυτή, το Εργαστήριο Μελετών Απόδημου Ελληνισμού & Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης έχει, κατά τα τελευταία χρόνια, προσανατολίσει τη δράση του στη θεωρητική και πρακτική κατάρτιση των εκπαιδευτικών σχετικά με τη διαθεματική προσέγγιση των αρχών και των εννοιών της διαπολιτισμικότητας. Η εμπειρία μας, μας έχει δείξει ότι όταν υπάρχει επιστημονική αυστηρότητα και προσήλωση στις θεωρητικές αρχές της διαθεματικότητας και παράλληλα διασφαλίζεται και η πρακτική άσκηση των εκπαιδευτικών στην διαθεματική προσέγγιση της διδασκαλίας των αντικειμένων, τα αποτελέσματα μπορούν να είναι ενθαρρυντικά. Στην εισήγησή μας παρουσιάζουμε τέτοια δείγματα διδασκαλιών διαφόρων αντικειμένων – μαθημάτων, όπου προσεγγίζουμε διαθεματικά έννοιες της διαπολιτισμικής θεωρίας και τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως ενδεικτικά παραδείγματα μιας συγκεκριμένης μεθοδολογικής πρότασης. Περισσότερα στην πηγή:http://www.diapolis.auth.gr/diapolis_files/drasi9/ypodrasi9.2b_2013/2_%CE%98%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%9A%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1/2.2_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%91%CE%A0.pdf

Ερευνητικό Έργο Υποστήριξη των Εκπαιδευτικών στην Αντιμετώπιση των Κοινωνικών Ανισοτήτων (Teacher suppΟrt Confronting Social INequalities – TOCSIN)

Κλειδιά και αντικλείδια

Περισσότερα στην πηγή:  http://www.kleidiakaiantikleidia.net/

Συμβιώνοντας με τη μετανάστευση της Δέσποινας Συρρή

Με τα κείμενα που περιλαμβάνονται στη συλλογή αυτή γίνεται μια προσπάθεια έκθεσης των εισηγήσεων και των απόψεων που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια του προγράμματος για τη μετανάστευση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από τον Οκτώβριο 2010 έως τον Ιούνιο 2011. Το πρόγραμμα συνδιοργανώθηκε από το «Δίκτυο Ναυαρίνο» (NN), την Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (EEΔΑ), το «Πολύδρομο» και το Σύλλογο Αλβανών Μεταναστών «Μητέρα Τερέζα». Ολοι αυτοί οι φορείς επιδίωξαν να συμβάλουν στην επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών μεταξύ των μεταναστών και των οργανώσεών τους, άλλων οργανώσεων που ασχολούνται με τη μετανάστευση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, συναφών φορέων όπως σχολεία, πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι απόψεις που ακούστηκαν στη διάρκεια των πολλα- πλών και διαφορετικών συναντήσεων –συζητήσεις, διημερίδες, εργαστήρια– εξερευνούν τους πολλαπλούς τρόπους προσέγγισης, εμπειρίας, κατανόησης, έκφρασης και διατύπωσης που επιβάλλει ένα διακύβευμα όπως η μετανάστευση και για το λόγο αυτό μεταφέρονται αυτού- σιες και στην έκδοση τούτη. Ο χωρισμός του βιβλίου σε τέσσερα διακριτά μέρη ίσως δίνει την εντύπωση ότι έτσι προσδιορίζονται κάποιες περιοχές δυνητικής δράσης ή έρευνας, η διάκριση, όμως, αυτών των περιοχών κυρίως υπάρχει ως προϋπόθεση για τις ωσμώσεις που χαρακτηρίζουν τη σχέση τους. Tόσο στο πολιτικό, όσο και στο κοινωνικό, θεσμικό και πολιτισμικό επίπεδο, η συζήτηση γύρω από τις σχέσεις εξουσίας περιλαμβάνει ορισμούς της συγκρότησης των ταυτοτήτων, της παιδείας και του πολιτισμού, της διγλωσσίας και του χώρου. Περισσότερα στην πηγή:http://www.copycity.gr/myfiles/copy/744_pagesmetanastefsh.pdf

Πολιτικές Διαχείρισης της µειονοτικής παρουσίας στην ελληνική εκπαίδευση 1923-2000 Κωστής Τσιούµης∗

Κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα το ρεύµα του ροµαντικού ελληνικού εθνικισµού και οι υποστηρικτές του στο ελληνικό κράτος υποστήριξαν την προσπάθεια διεύρυνσης του κράτους προς όλες τις κατευθύνσεις. Η περίοδος αυτή είναι η περίοδος επίσης κατά την οποία καταβλήθηκε προσπάθεια συγκρότησης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήµατος και προσαρµογής του στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Κατά την περίοδο αυτή το ενδιαφέρον για την παρουσία µειονοτήτων υπήρξε περιορισµένο. Το τοπίο στην ελληνική εκπαίδευση άλλαξε αισθητά µε την ένταξη των Βόρειων Επαρχιών στο Ελληνικό Κράτος. Οι «Νέες Χώρες» Ήπειρος , Μακεδονία και Θράκη περιλάµβαναν σηµαντικό αριθµό «ξενόφωνων», όπως ονοµάστηκαν, κατοίκων, οι οποίοι δεν είχαν την ελληνική ως µητρική γλώσσα, ανεξάρτητα από την εθνική τους ένταξη 1 . Η τελευταία εξάλλου εξαρτήθηκε από τις ιστορικές τους αναφορές. Περισσότερα στην πηγή: http://www.eens.org/EENS_congresses/2014/tsioumis_kostis.pdf